Sunday, February 20, 2011

Patchwork τι;

Σας είχα υποσχεθεί να σας δείξω το αποτέλεσμα στενέματος από τα μάλλινα.Μου'φτασε έτοιμο και ειλικρινά αν δε μου έλεγαν ότι αυτό το μάλλινο πουλόβερ το στένεψαν δεν θα το πίστευα.Δε φαίνεται απολύτως τίποτα.Τα υπόλοιπα θα της τα πάω λίγα λίγα και όποτε έχει όρεξη και κέφια η γυναίκα γιατί έχει πολλές παραγγελίες.Αφήστε που σε'μενα δε δέχεται χρήματα και γι'αυτό δεν της πάω εκτός και αν μου το πει.

Δε σας είπα όμως ότι ξεκίνησα κουβέρτα με κομμάτια ή όπως σωστά ονομάζεται patchwork.Έχει πολλά κουβάρια η αγαπητή γιαγιά και μου τα δίνει να φτιάχνω τετράγωνα 20x20 cm για να τα ενώσω και να γίνει κουβέρτα.Την ειδοποίησα βέβαια ότι από ράψιμο ξέρω μόνο κουμπιά και αυτά στραβά!Έχει πλάκα όμως κι όσο προχωράω και τα βλέπω τόσο με ενθουσιάζει.


Μέχρι και μαλλί του Moschino μου έδωσε που της είχε περισσέψει πριν μερικά χρόνια από κάποια μάλλινα που του είχε φτιάξει.Μεταξύ μας τώρα που το δουλεύω (αυτό στη βελόνα) είναι άγριο και εκείνη πάντα λέει ότι τα μαλλιά του δεν είναι τα καλύτερα.Πάντως με κακομαθαίνει γιατί χθες  σε ένα κατάστημα με μαλλιά και νήματα  είχε  τα πάντα -50%.Μπαίνω να αγοράσω γιατί δε με αφήνει να την πληρώνω και ειλικρινά όλα ήταν άγρια και μιξ.Σήμερα που πήγα να τη βρω της το είπα και γέλαγε μάλιστα σχολίασε  "αρχίζεις να μαθαίνεις και να καταλαβαίνεις την ποιότητα".


Φυσικά το κασκόλ δε το έχω αφήσει,έφτιαξα και το επόμενο κουβάρι με τα νήματα.Μάλιστα σκέφτηκα να του βάλω διάφανα κουμπιά αυτόματα να το κλείνω σαν σάλι όποτε κρυώνω.Αυτό θα είναι όμως έτοιμο για τον επόμενο χειμώνα αφού τα κρύα σιγά σιγά μας εγκαταλείπουν.


Τελικά το πλέξιμο είναι θεραπευτικό,χαλαρωτικό και οικονομικό αφού φτιάχνω πράγματα αλλά και δεν πληρώνω ψυχοθεραπαυτή για να χαλαρώσω!Τελικά καλύτερα που δεν έμαθα μικρή γιατί όταν είσαι τα υποχρεωτικά δε τα εκτιμάς και συνεπώς όποιος θέλει καινούριο χόμπυ το προτείνω.

Tuesday, February 15, 2011

Αυτάκια με τσιμούλια

Επιτέλους έμαθα ότι στα ελληνικά cime di rape είναι τα τσιμούλια,τουλάχιστον απ'τη φωτογραφία που'χε η Vita σε συνταγή που μας πρότεινε αυτά μου φαίνονται.Αυτή η συνταγή είναι τοπική του Μπάρι και φυσικά την έφαγα από ένα φίλο Μπαρέζε που'χε φέρει σπιτικά ζυμαρικά ορεκιέτε orecchiette ή αυτάκια γιατί υποτίθεται έχουν σχήμα αυτιού.Το πιάτο λοιπόν ονομάζεται orecchiette con le cime di rape για όποιον έχει την τύχη να βρεθεί στην Απουλία ή σε κάποιο άλλο μέρος της Ιταλίας.



Υλικά
500 γρ ορεκιέτε 
600 γρ τσιμούλια
6 φιλέτα αντζούγια σε λάδι
2 ψιλοκομμένες σκελίδες σκόρδο
1 μικρό φρέσκο μπούκοβο ψιλοκομμένο 

Εκτέλεση

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα χόρτα.Τα ζεματάμε σε μπόλικο αλατισμένο νερό για 4-5 λεπτά.Τα βγάζουμε και τα αφήνουμε στο σουρωτήρι να στραγγίξουν.Δεν πετάμε το νερό όπου έβρασαν γιατί εκεί θα βράσουμε τα ζυμαρικά.


Σε ένα βαθύ τηγάνι τσιγαρίζουμε τις αντζούγιες ,μαζί με το σκόρδο και το μπούκοβο.Αν δεν έχετε φρέσκια πιπερίτσα μπορείτε να βάλετε ξερή.Μόλις πάρει χρώμα το σκόρδο προσθέτετε τα χόρτα και τα αφήεντε να ζεματίσουν για μερικά λεπτά.Εν τω μεταξύ έχετε ήδη βάλει να βράσουν τα αυτάκια σας και μόλις γίνουν τα προσθέτετε στο τηγάνι με τα χόρτα και τα ανακατεύετε καλά.Αν νομίζετε οτι δεν έχουν δεσει καλά τα ζυμαρικά με τα χόρτα και χρειάζονται λίγα παραπάνω λεπτά σας συμβουλεύω να μην πετάξετε το νερό των χόρτων όπου βρασατε πρωτα τα χόρτα και μετά τα ζυμαρικά έτσι ώστε να βάλετε απ'αυτό.


Ντόπιο κρασί για το πιάτο που σας έχω ξαναπροτείνει  σε παλιότερο ποστ το Castel del Monte.




Saturday, February 12, 2011

"Δεσποινίς Πελαγία" Γιάννης Ξανθούλης

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω Ξανθούλη,τώρα που το σκέφτομαι 13 χρόνια γιατί το τελευταίο βιβλίο του που έπεσε στα χέρια μου ήταν "Ύστερα,ήρθαν οι μέλισσες".Ομολογώ ότι δε θυμάμαι τίποτα,όπως και για "Το τρένο με τις φράουλες".Έχω μια γλυκιά και ελαφριά ανάμνηση αυτών των βιβλίων,αναγνώσματα καλοκαιρινά και εύκολα.


Γιάννης Ξανθούλης
Δεσποινίς Πελαγία
Εκδόσεις Τόπος


"Δεσποινίς Πελαγία" το καινούριο του μυθιστόρημα και μας διηγείται την καθημερινότητα μιας μεσήλικης κουτσής γυναίκας που άφησε το όνειρο της να γίνει μαθηματικός για να εργαστεί και να βοηθήσει οικονομικά της οικογένειας της.Έχει δύο αδέρφια που είναι κατά 10 χρόνια μικρότερα που γι'αυτά ήταν περισσότερο μάνα παρά αδερφή.Η ζωή της θα αλλάξει ξαφνικά......
 
Το βιβλίο μου αφήνει την αίσθηση του ελαφρύ και ευχάριστου.Ανάγνωση για το μετρό και για μυαλό που στην καθημερινότητά του έχει πολλές σκοτούρες και κούραση.Τολμώ να πω ότι μου θυμίζει τηλεοπτικό σήριαλ.Φταίει βέβαια και η επιρροή των τελευταίων μου βιβλίων που ήταν Θεοτοκάς και ίσως γι'αυτό το βρίσκω τόσο light!Δεν είναι κακογραμμένο αντιθέτως.Η γραφή και το λεξιλόγιο του είναι απλό και καθημερινό η δε ιστορία εξωπραγματική αλλά όχι gothic όπως διάβασα σε σχόλια στο ίντερνετ.Έχει πάρει πολλά στοιχεία από την μοντέρνα καθημερινή Αθήνα.


Αν κάποιος το διάβασε θα χαρώ να διαβάσω γνώμες γιατί για'μενα είναι ένα μυθιστόρημα light που διαβάζετε χωρίς πολλές σκέψεις και προβληματισμούς.





Sunday, February 6, 2011

Φώτο-Κυριακή

Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει ξεπεράσει το όριο κατά πολύ εδώ και βδομάδες και γι'αυτό πολλές πόλεις τις δύο τελευταίες Κυριακές απαγόρευσαν  την κυκλοφορία των αυτοκινήτων για 10 ώρες.Μια Κυριακή δε μας σώζει αλλά όταν έχει καλό καιρό όπως σήμερα όλοι βγαίνουν έξω με ποδήλατα,πατίνια,παιδιά και σκυλιά.Πολλά μουσεία είναι ανοιχτά και με είσοδο ελεύθερη,τα ΜΜΜ είναι πιο συχνά.Αποφάσισα  κι εγώ να πάω επιτέλους στο πάρκο να μαζέψω ήλιο αφού νύχτα βγαίνω από το σπίτι και νύχτα βγαίνω από τη δουλειά.
 



Από τη βροχή και το χιονόνερο των τελευταίων βδομάδων ανακάλυψα την καινούρια λίμνη που είναι η χαρά των σκύλων και η απόγνωση των αφεντικών τους αφού τα νερά είναι βρώμικα.Φοράνε και τα παλτουδάκια τους και καταλαβαίνετε άντε να πλένουν και τα ρούχα των σκύλων.




Οι κύριοι ποδηλάτες έχασαν τον φίλο τους Τζουζέπε με τα μπλε και τους άκουγες να τον φωνάζουν από το λοφίσκο.Βλέπετε έχουν και μια ορισμένη ηλικία μέσος όρος τους έκοβα στα 70.Ένα έχω να πω "εύγε!"


Καινούριο παιχνίδι για τα παιδιά που προσωπικά δε μου αρέσει.Τόσα ξύλινα παιχνίδια έχουμε που δένουν αρμονικά με το πάρκο τα διαστημικά βρήκαν να μας βάλουν;Σημασία έχει βέβαια που τα παιδιά χαίρονται και οι γονείς λιάζονται.


Όλοι φυσικά μια στάση για καφέ στο όρθιο,παγωτό και τα τελευταία νέα.Αν κάνετε ζουμ στη φωτογραφία θα βρείτε από την κυρία με το γουναρικό της και το κατοικίδιο της,κάτι παλικαράκια να παίζουν χαρτιά  μέχρι παιδιά με παγωτά και τα ποδήλατά τους.



Εγώ πάλι είχα εφοδιαστεί εκτός της φωτογραφικής μου μηχανής,κασκόλ και γάντια με ένα από τα τελευταία λογοτεχνικά που μου'φεραν.Να'ναι καλά η φιλενάδα της προηγούμενης βδομάδας που'ρθε για να με βρει δύο μέρες.


Έκατσα όχι για να ξαποστάσω αλλά για να με δει επιτέλους λίγο ο ήλιος που τόσο μου λείπει.Κατάφερα να διαβάσω μια 60αριά σελίδες γιατί άρχιζα να νιώθω τον πισινό παγωμένο από την υγρασία.

 Τη γνώμη μου για το βιβλίο θα πρέπει να περιμένετε λίγο γιατί το διαβάζω μόνο τα σαβαβτοκύριακα και συνεπώς υπομονή!
Related Posts with Thumbnails
Bookmark and Share