Wednesday, March 14, 2012

Χτένια γκρατινέ

Τα τρώμε συχνά σαν ορεκτικά στις διάφορες θαλασσοτρατορίες που πάμε,ειδικά ο καλός μου τα τσακίζει.Σαν ορεκτικό είναι πολύ δημοφιλές στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Φαινόντουσαν τόσο απλά και γι'αυτό ρώτησα λίγο τις συναδέλφους που μαγειρεύουν μπας και ξέρει καμία να μου πει τη συνταγή e voilà!

Υλικά για 8 χτένια με το κέλυφος


2 μέτριες σκελίδες σκόρδο
50-60 γρμ παρμεζάνα τριμμένη
80 γρμ γαλέτα
2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένο μαϊντανό
1/2 κρασοπότηρο ελαιόλαδο
200-250 ml ζωμό
αλατοπίπερο

Τις σκελίδες του σκόρδου τις πατάω στην πρέσα που έχω για το σκόρδο.Αν δεν έχετε τότε το ψιλοκόβετε.Χρησιμοποιώ ζωμό λαχανικών.

Σε ένα μπολ βάζετε τη γαλέτα,το μαϊντανό,την παρμεζάνα,το σκόρδο και αλατοπιπερώνετε.Προσθέστε  3/4 απ'το λάδι και τα 200ml  του ζωμού.Ανακατεύετε καλά μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές και κρεμωδη χυλός.Δεν πρέπει να είναι ούτε ξερός ούτε υγρός μου'πε η συνάδελφος.Αν χρειαστεί προσθέστε λίγο ζωμό,εξαρτάται απ'τη γαλέτα που θα βάλετε.

Τοποθετήστε τα χτένια σε ένα ταψί και τα καλύπτετε με τη γέμιση να σκεπαστούν καλά.Περιχύνετε στο καθένα από πάνω το ελαιόλαδο που σας έμεινε.

Σε προθερμασμένο φούρνο 200 για 10-15'.Όπως λέω πάντα εξαρτάται από τον φούρνο σας,πρέπει να είναι το χρώμα του χρυσού.

Η συνάδελφος μου έδωσε μια συμβουλή που κάπου είδε.Για να κάθονται καλά τα χτένια στο ταψί έφτιαξε από αλουμινόχαρτο βάσεις σε στυλ στεφανάκι μικρό και τα τοποθέτησε επάνω.Την άκουσα και ειλικρινά δεν κουνιόντουσαν καθόλου.

Sunday, March 11, 2012

Για την αγάπη της γεωμετρίας


H Aνατολή γεννήθηκε το Μάρτιο του 1957.Μεγάλωσε σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Αθήνα,πατέρας δικηγόρος,με αγγλίδα νταντά στο σπίτι.Οι γονείς της φιλοκουμουνιστές,εκείνη ερωτευμένη με τη γεωμετρία και τη μουσική.Τα πάντα είχαν μια γεωμετρική εξήγηση και όλα τα γεγονότα συνδέονταν με στίχους ξένης μουσικής.Το βιβλίο είναι το χρονικό μια κοπέλας,μια επαναστατικής κοπέλας για εκείνη την εποχή.Εγκατέλειψε το σπίτι,συνέζησε και παντρεύτηκε από όφελος,προσπάθησε να αυτοκτονήσει μια και δύο φορές,ξυλοκοπήθηκε,ερωτεύτηκε τον παιδικό της φίλο,απογοητεύτηκε.....

 
Σώτη Τριανταφύλλου
Για την αγάπη της γεωμετρίας
Εκδόσεις Πατάκη
 
Διαβάζοντάς και ψάχνοντας στο διαδίκτυο κάνουν αναφορά ότι ίσως είναι η νιότη της συγγραφέας ή πολλά σημεία της μοιάζουν.Το μυθιστόρημα είναι πολύ καταθλιπτικό,λυπητερό και συνάμα πραγματικό.Μπορεί να διαδραματίζεται από το 70' και μετά αλλά πολλά σημεία αυτή της μεσοαστικής οικογένειας με τα ταμπού της και τα οικογενειακά μυστικά υπάρχουν και στις σημερινές ελληνικές οικογένειες όπου υπάρχει ένα συνεχής καθημερινός ψυχολογικός πόλεμος.

Να δώσεις πανελλήνιες,να πάρεις ένα χαρτί,να παντρευτείς ένα καλό γαμπρό.Γιατί να πας σ'αυτή τη σχολή δεν είναι για γυναίκες.Δε συζούμε.Δεν αγαπάμε κατώτερούς μας και διαφορετικούς.Δε μιλάμε για τυχόν ψυχολογικά προβλήματα αλλά τα κρύβουμε από τον κόσμο γιατί ντροπιάζουμε την οικογένεια.Το ξύλο πέφτει εύκολα γιατί έτσι ξεσπάμε και μετά φταις εσύ που ο πατέρας σου έχει νεύρα.

Πολλά τα λόγια του βιβλίου που μου έκαναν εντύπωση:
Τα καλύτερα παιδιά είναι εκείνα που σε κάνουν να ξεχνάς τον πατέρα τους.
Είσαι ίδια ο πατέρας σου.
Ρούφα με Φρόυντ.
Τρελαίνεσαι όταν σε θεωρούν τρελό.Καμιά φορά και λίγο νωρίτερα.
Ευτυχία:αίσθηση που προκύπτει από συγκεκριμένη συνειδητή κατάσταση όπου ο άνθρωπος αφομοιώνεται και αιχμαλωτίζεται σε ευχάριστη και διασκεδαστική εμπειρία.Η αίσθηση της δυστυχίας προκύπτει όταν μια κατάσταση γίνεται υπερβολικά περίπλοκη.

Και πάρα πολλά που αξίζει να το διαβάσετε.Σας προειδοποιώ όμως όταν αν είστε πεσμένοι ψυχολογικά ίσως να σας ισοπεδώσει ή να σας ανεβάσει γιατί ίσως βρείτε κοινά σημεία και να πείτε "άντε και στο διάολο"

Πολλές οι μουσικές αναφορές και σε βιβλία.Πλούσιο σε συναισθήματα και σε καινούριες ιδέες.Μου άρεσε η αντίποδα περιγραφή των δηλωμένων αριστερών και κρυφών με τις ιδέες τους κι εκείνη της γιαγιάς από το χωριό με το τσεμπέρι στο κεφάλι και τις χωριάτικες ιδέες της.

Δεν ξέρω πόσο πούλησε Ελλάδα αλλά άνετα θα το έκανα δώρο παρόλο που ξέρω ότι είναι αρκετά καταθλιπτικό.Εγώ το διάβασα με στα Χριστούγεννα που έχει γίνει πια μια ιδιαίτερη και ευαίσθητη  περίοδος για'μενα μετά το χαμό του θείου τις παραμονές.Δεν κρύβω όμως ότι με βοήθησε μετέπειτα και γι'αυτό αφήνω εσάς να διαλέξετε αν θέλετε να το διαβάσετε.

Friday, March 9, 2012

Παρπαδέλες με χτένια

Σήμερα σας έχω περίεργη συνταγή για γούστα ψαγμένα.Μερικά υλικά ισως δε τα βρείτε,εγώ ομως σας την προτείνω γιατί εχω πολύ καιρό να σας δώσω ζυμαρικά.Αν δε βάλετε παρπαρδέλες που εχουν αυγό ειναι μια νηστισιμη συνταγή.



Καταρχήν να αρχίσω με τα cime di rapa.Αν το ψάξετε στο κύριο google στις φωτογραφίες μοιάζει με τα τσιμούλια που'χα δει μια φορά στο μπλογκ της Vita.Σας είχα δώσει και σχετική συνταγή .Για'μενα μοιάζουν αυτά τα χόρτα πολύ με τα φύλλα του μπρόκολου.Καινούρια συνταγή λοιπόν θαλασσινή όμως.


Το σκαλόνιο scalogno είναι ένα υβρίδιο κρεμμυδιού και σκόρδου.Δεν ξέρω αν το βρείτε Ελλάδα,εναλλακτικά κρεμμύδι κόκκινο.



Υλικά

200-300 γρμ χτένια
400 γρμ τσιμούλια πλυμένα καθαρισμένα
4-5 φιλέτα αντζούγιες σε λάδι
2 μέτρια σκαλόνια ψιλοκομμένα
ελαιόλαδο
μισό φλιτζανάκι λευκό κρασί
μπούκοβο προαιρετικά

300 γρμ παρπαδέλες

Ζεματίστε τα τσιμούλια για 5 λεπτά σε αλατισμένο νερό.Πετάξτε το νερό και αφήστε τα στο σουρωτήρι να φύγουν τα νερά.

Σε ένα βαθύ τηγάνι τσιγαρίστε τα σκαλόνια,το μπούκοβο και τις αντζούγιες μέχρι να λιώσουν.Ρίξτε τα τσιμούλια,τα χτένια και το κρασί.Ανακατέψτε μέχρι να εξατμιστεί το αλκοόλ,δοκιμάστε αν είναι αρκετά αλατισμένο.Σκεπάστε και αφήστε να σιγραβράσει 5-6 λεπτά,μέχρι να πιει τα περισσότερα νερά.
Τις παρπαδέλες ή τα ζυμαρικά που θα βάλετε να βγάλετε 1-2 λεπτά πριν γίνουν.Τα προσθέτετε στο τηγάνι με τα υπόλοιπα υλικά και τα αφήνετε να δέσουν.

Αν τα φτιάξετε περιμένω εντυπώσεις,εμείς τα φάγαμε όλα και δεν πρόλαβα καν να βγάλω μια φωτογραφία.Εννοείται ότι θέλει λευκό κρασί και συνεπώς ξεχάστε τις μπύρες!

θα επανέλθω με γρήγορη συνταγή για χτένια στο φούρνο για ορεκτικό


Sunday, March 4, 2012

Όλα σού τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη

H Άννα όπως και οι περισσότεροι φοιτητές σπουδάζει και έχει μέτριους βαθμούς.Σκοπός της το πτυχίο και μια σταθερή δουλειά.Δευτεροετής και πρώτη μέρα στο μάθημα του καθηγητή Αλεξίου τα πάντα αλλάζουν μέσα της και μπαίνει σε κρίση.θα μπορούσε να προχωρήσει επαγγελματικά και ας μην έχει τα μέσα,τα χρήματα,τις γνωριμίες και τα ρουσφέτια όπως έχουν άλλοι φοιτητές;Ο Αλεξίου γίνεται μέντορας της Άννας κι έτσι ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο με φιλοδοξίες και σκοπούς.



Όλα σού τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη
Δημήτρης Μπουραντά
Εκδόσεις Πατάκη 

Ομολογώ ότι το συγγραφέα δεν το γνώριζα.Μου΄ρθε κλασικά πεσκέσι από μια φιλενάδα αφού ξέρουν πόσο αγαπώ τη λογοτεχνία και δε λέω ποτέ όχι σε ελληνικό ανάγνωσμα.Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει η επαφή με την ελληνική γλώσσα.Το έπιασα αμέσως και σε κάθε ευκαιρία το διάβαζα,ακόμα και στο πάρκο μετά τη καθιερωμένη σαββατιάτικη βόλτα ξαπλωμένη στο παγκάκι και λιάζοντας (είναι η χάρη μου στη φωτογραφία)


Το χρονικό μιας όποιαδήποτε ελληνίδας φοιτήτριας που δεν έχει φιλοδοξίες αλλά θέλει να πάρει το πτυχίο γιατί στην ελληνική κοινωνία δεν νοείται να μην έχεις πτυχίο.Μετά το πτυχίο φιλοδοξίας μια βολεμένη δουλειά αφού λεφτά δεν εχει για μεταπτυχιακά,δεν ειναι κόρη κάποιου πλούσιου και δεν εχει γνωριμίες για ρουσφέτια.


Είναι ένα βιβλίο που βοηθάει κάθε τέτοιο φοιτητή με το ίδιο κοινωνικό επίπεδο της Άννας.Είναι ένα βιβλίο με οράματα,με φιλοδοξίες,με ιδέες και ερεθίσματα.Διαβάζοντας έζησα την ελληνική πραγματικότητα,εκείνη που έζησα κι εγώ.Κρίμα όμως που ακόμα δεν εχει αλλάξει τίποτα στην ελληνική καθημερινότητα.Βοηθάει για όποιον πιστεύει,για όποιον δε φοβάται το άγνωστο,για όποιον πάει αντίθετα στο κατεστημένο και για όποιον θέλει πραγματικά να προχωρήσει.Πικρή αλήθεια ότι αν θες να προχωρήσεις πρέπει να περάσεις από τα ξένα πανεπιστήμια.


Απ'την άλλη το βρήκα βαρετό με όλες τις αναλύσεις του μάνατζμεντ,τη διοίκησης επιχειρήσεων και την εκβάθυνση εννοιών.Κάποια στιγμή ένιωσα όταν έκανα φροντιστήριο για την έκθεση κι έπρεπε να βάζω μέσα σε μια πρόταση τουλάχιστον 5-6 επίθετα και μια φράση κάποιου γνωστού.Ξέφευγε από το μυθιστόρημα και γινότανε δοκίμιο,μου θύμιζε τα δοκίμια του ιστορικού Καργάκου που μπορεί να ήταν το must  εκείνης της εποχής αλλά θεωρώ ότι είναι παλιομοδίτικα.Κατά τη γνώμη μου ο Μπουνταράς πέφτει στην ίδια παγίδα όπως και οι καθηγητές του βιβλίου.Κρίνει και κατακρίνει ότι η ελληνική παιδεία είναι παλιομοδίτικη αλλά και η γραφή του δεν είναι μοντέρνα.


Ενώ τα πρώτα 11 κεφάλαια τα διάβασα εύκολα και γρήγορα το 12ο και τελευταίο κεφάλαιο με κούρασε αφάνταστα.Αντί για λέξεις έβλεπα στη σελίδα "μπλα μπλα" και ξανάνιωσα 17 χρονών που όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνω στη ζωή μου και είναι το καλό μου.Αντιφατικός κατά τη γνώμη μου ο συγγραφέας,παλεύει να αναδειχθεί πρωτότυπος,ευρωπαίος με ιδέες κοσμοπολίτικες αλλά στο τέλος πέφτει στην ίδια παγίδα με τις παρωπίδες και τις επαναλήψεις.


Το προτείνω το βιβλίο;Ίσως σε κάποιον φοιτητή που θέλει να προχωρήσει και να πάει αντίθετα στο κατεστημένο αλλά δε το προτείνω ως λογοτεχνικό αριστούργημα και συνεπώς αποφασίστε μόνοι σας αν θέλετε να το διαβάσετε.Φυσικά οποιαδήποτε σχόλια και κριτική θα χαρώ να τη διαβάσω στα σχόλιά σας.

Related Posts with Thumbnails
Bookmark and Share