Θυμάμαι.... στον πόλεμο

Αναμνήσεις του ελληνοϊταλικού πολέμου που έχω ακούσει......

Είμαι στη στάση και περιμένω το λεωφορείο,δεν έχω το ρολόι και ρωτάω έναν ηλικιωμένο κύριο να μου πει την ώρα.Μου απαντάει κι αμέσως με ρωτάει από που είμαι,η βαριά ξενική μου προφορά τον άγγιξε,του ξύπνησε αναμνήσεις.Ελλάδα!!!Ήμουνα στο πόλεμο Ελλάδα,στην Κεφαλλονιά.Τι ωραία που πέρασα μου σχολιάζει κι εγώ αυτόματα σκέφτομαι ότι ο παππούς έχει μια βίδα ξελασκαρισμένη.Είχα σχέση με μια κοπελίτσα,συνεχίζει.Πόσο ερωτευμένος ήμουνα.Έπρεπε να γυρίσω όμως Ιταλία,ήμουνα λογοδοσμένος.Τα μάτια ταξίδευαν,είχαν γίνει λίγο θολά.

Ο παππούς Ντομένικο όταν με έβλεπε στο μπαλκόνι δε μου μιλούσε γιατί θεωρούσε ότι ίσως με ενοχλούσε.Είχα παρατηρήσει ότι κάθε φορά τον έπιανε ένας ξερόβηχας γκουχ γκουχ αν να μου’λεγε εδώ είμαι.Γύρναγα,κοίταζα προς τα πάνω.Μου χαμογελούσε καλημέρα δεσποινίς,τι κάνετε;.Πόσες φορές του΄χα ζητήσει να μου μιλάει στον ενικό. Έχω ζήσει τρεις πολέμους και στους τρεις ήμουνα στο μέτωπο.Θυμάμαι ότι η Ελλάδα  μου άρεσε,οι κοπέλες ήταν πολύ γλυκές και όμορφες,εγώ όμως ήμουνα ήδη παντρεμένος με τη Ρόζα...μου διηγούνταν.Οι ιστορίες του με ταξίδευαν.63 χρόνια έμειναν μαζί με τη Ρόζα,μέχρι τον περασμένο Αύγουστο.

Στη Σύρο στο ξενοδοχείο δούλευε μια κοπέλα.Τελευταίο πρωινό της λέω,σε λίγο γυρνάω στη συννεφιά.Που πας με ρωταει.Ιταλία,τέλειωσαν οι διακοπές.Σε ποια πόλη;Στο άκουσμα της πόλης βγάζει ένα "Αχχ....ξέρεις έχω συγγενείς εκεί ή πιο σωστά έχω καταγωγή απο εκεί.Ο πατέρας της μητέρας μου είναι Ιταλός,γνωρίστηκαν στον πόλεμο.Εκείνη έμεινε έγκυος αλλά δεν παντρεύτηκαν.Έφυγε πάλι πίσω,είχε οικογένεια."Είναι" τη ρωτάω,δηλαδή ζει!Ζει και βασιλεύει αλλά ποτέ δε γνώρισε την κόρη του,την εγγονή του.Τους βρήκα συνεχίζει,είναι μέχρι κάποιος να κάνει το πρώτο βήμα. E allora!!! της λέω περιπαιχτικά.Με κοιτάζει με χαμόγελο ''πόσες φορές το έχω ακούσει"