Λειβάδα και ο Φάρος της

Επιτέλους ήλιος!Δεν ήθελα να φύγω απ΄την Τήνο χωρίς να την έχω δει ηλιόλουστη,είναι διαφορετικά τα χρώματα και οι μυρωδιές του νησιού.Ήλιος,ζέστη φύγαμε για παραλία,όχι μια τουριστική και οργανωμένη αλλά για την παραλία του Λειβάδα

 για να δούμε το ποτάμι που εκβάλει

για τα πτηνά που μας είπαν

τις λίμνες που δημιουργούνται στα πελώρια βράχια...κάποιοι τουρίστες τις χρησιμοποιούσαν για πισίνα για τα μικρά τους.

Φυσικά δεν έλειπαν οι κατσίκες; σχεδόν σήμα κατατεθέν του νησιού.

Εννοείται ότι για να φτάσεις πας με κατσικόδρομο,το καημένο το αυτοκίνητο αναστέναζε!Φτάσαμε σε ένα σημείο που'λεγε αριστερά παραλία δεξιά Φάρος.Περίεργοι που είμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη και με το αυτοκίνητο να αγκομαχάει φύγαμε για το Φάρο.Το τοπίο μας αντάμειψε,χαλάλι του το ταρακούνημα.

Υπάρχει μονοπάτι που μπορεί κανείς να φτάσει,να το'ξερα θα είχα πάρει νερό και σάντουιτς να κατέβω να δω τη θέα και να μυρίσω τη θάλασσα.

Ξαναπήραμε το δρόμο για να πάμε στην παραλία,ήμουνα και περίεργη αφού το πρωί στο ξενοδοχείο οι καινούριοι φίλοι Βέλγοι μας είχαν πει ότι το τοπίο είναι καταπληκτικό.Δεν είχαν άδικο,η παραλία είναι μικρή αλλά πεντακάθαρη.Ξαναείδα τους γνωστούς βράχους που'χα δει στο Βώλαξ ....μα αυτό το χωριό με κυνηγάει.

Υπάρχει ένα μικρό οικογενειακό ταβερνάκι ζεστό,φιλικό,εξυπηρετικό,ευγενικό.Οι πελάτες του ήταν μόνο ντόπιοι,όλοι να καλημερίζονται και να ανταλλάσσουν τα νέα.Οι μόνοι ξένοι εμείς;

Το φαγητό τους μια λιχουδιά,ένιωσα να βρίσκομαι στην πατρική μου κουζίνα.Μας τάρταραν και από δυο γλυκά του κουταλιού,τα πιατάκια τα καθαρίσαμε και γι'αυτό τους ευχαριστώ για την φιλοξενία τους.