Γιορτές και πένθος

Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω αυτες τις γραμμές γιατί είναι προσωπικό.Σήμερα όλοι γιορτάζετε με τις οικογένειες σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα.Χαίρομαι πολύ για εσάς και εύχομαι τα καλύτερα.

Η δικιά μου σκέψη σήμερα πάει σε εναν άνθρωπο που με δέχτηκε όταν ήρθα στη ζωή,με αγάπησε,με υποστήριξε,με προστάτεψε,με υπερασπίστηκε,δε με κατέκρινε για τις επιλογές της ζωής μου.Οι φράσεις του πάντα θα υπάρχουν μέσα μου "να κοιτάς τον εαυτό σου","να διασκεδάζεις γιατί είσαι νέα","να είσαι ευτυχισμένη" και πολλά άλλα που θα κρατήσω για'μενα.Η σιωπή του πολλές φορές για'μενα ήταν η στήριξή του παρόλο που κατακρινότανε για τα προβλήματα του.Δεν έγινε πατέρας αλλά για'μενα ήταν σαν πατέρας παρόλο που ήταν θείος.

Θείο όπου κι αν είσαι στη κηδεία σου δε θα έρθω,δε μπορώ να τη δω αυτή την εικόνα.Ήδη έχω βομβαρδιστεί από αρνητικά σχόλια,από φωνές και όσα εσύ ξέρεις.Συγχώρεσε αλλά δε θέλω να θυμάμαι ένα φέρετρο μα το βλέμμα σου.Ξέρω ότι με καταλαβαίνεις και ότι θα με στηρίξεις πνευματικά όπως έκανες πάντα κι όπως σε υποστήριζα κι εγώ.Ξέρεις ότι στα δύσκολα κλείνομαι,δε μιλάω σε κανέναν και χάνομαι.

Για όσους με κατακρίνουν και με κρίνουν για την επιλογή μου δε θέλω να απαντήσω.Το πένθος ο καθένας μας το εκφράζει με τον τρόπο του.Ελπίζω μόνο να μη μετανιώσω για την επιλογή μου.


Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε υπέροχα όπου κι αν βρίσκεστε.