Ανάκατες σκέψεις ξαναχτυπούν!

Aυτό τον καιρό αρκετοί διαπιστώσατε ότι δεν ποστάρω συχνά όπως παλιά και μπαίνω στα σπιτικά σας τα σαββατοκύριακα.Ο χρόνος μου έγινε ξαφνικά λιγοστός και καθημερινά είμαι έξω από το σπίτι 11 και 12 ώρες.Απ'την άλλη δεν παραπονιέμαι γιατί δουλειά υπάρχει και γύρω μου συνάδελφοι μένουν άνεργοι απρόσμενα.Τα βράδια λοιπόν γυρνάω με τα μάτια κουρασμένα και με το στομάχι άδειο.Δυστυχώς τα φαγητά μου είναι γρήγορα και απλά γιατί η πείνα δεν περιμένει.

Δεν έχω αφήσει το χόμπι μου δηλαδή την κουβέρτα μου αφού με ξεκουράζει.Οι βελόνες είναι χοντρές κι έτσι τα μάτια δεν κοιτάνε τις λεπτομέρειες.Ακόμα δεν έχω καταφέρει να πλέκω χωρίς να βλέπω.Το κασκόλ μου το άφησα γιατί πρώτον κάνει ζέστη και δε το χρειάζομαι άμεσα και δεύτερον γιατί ετοιμάζω δεύτερο που είναι πεσκέσι.Θα μου πάρει πολύ καιρό αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα είναι έτοιμο την κατάλληλη στιγμή

Τα μαλλιά χαρισμένα απ'τη γιαγιά που τα βρήκε λέει κάπου χωμένα.Έχει άπειρες κούτες με φοβερούς θησαυρούς μέσα.Τύφλα να'χουν τα καταστήματα που πουλάνε νήματα και που έχουν τιμές χρυσάφι!Θα επανέλθω με πρόταση βιβλίου γιατί είπαμε μερικές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα και στο μετρό έστω αυτή τη μισή ώρα όλο και κάτι διαβάζω.Έμειναν 100 σελίδες και συνεπώς θα επανέλθω σύντομα με γνώμη.