Ασθενείς και οδοιπόροι

Τα πράγματα που μου λείπουν από Ελλάδα είναι λίγα και ομολογώ δε με επιβαρύνουν.Η ελληνική λογοτεχνία είναι ένα απ'αυτά.Μου'χουν μείνει 2-3 βιβλία που δεν έχω διαβάσει απ΄τη βιβλιοθήκη μου,μετά να δω τι θα κάνω.Αν κανένας φίλος με ρωτήσει τι θέλω για γιορτή και γενέθλια νομίζω θα στείλω μια λίστα από βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω.

Πηγαινοέρχομαι καθημερινά με τα ΜΜΜ 25-30 λεπτά είμαι με το μετρό.Τα πρωινά το ξεχνώ το διάβασμα του λογοτεχνικού δε είναι εύκολο κι έτσι διαβάζω την εφημερίδα που διανέμεται δωρεάν.Όταν όμως βρω θέση και κάτσω βγάζω το βιβλίο μου.Νιώθω φυσικά τα μάτια των διπλανών που προσπαθούν καταλάβουν τι διαβάζω αλλά το'χω συνηθίσει.

 Μόλις λοιπόν τελείωσα ένα κλασικό λογοτεχνικό μυθιστόρημα "Ασθενείς και οδοιπόροι" του Γιώργου Θεοτοκά.Αποτελείται από 2 τόμους και είναι εκδόσεις Εστία.Άλλο ένα λογοτεχνικό της γενιάς του 30' που με κέρδισε.

Είναι το χρονικό προσώπων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου,της Κατοχής,του Εμφυλίου και των Δεκεμβριανών.Δεν ξέρω αν πρέπει αν το χαρακτηρίσω ψυχολογικό,κοινωνικό ή ιστορικό.Αντιθέτως θα'λεγα ότι είναι λίγο απ'όλα.Είναι καλοδουλεμένο,με ζωντανή την περιγραφή των γεγονότων της εποχής απ'όλες τις πλευρές γερμανικής,ελληνικής,κοινωνικής και στρατιωτικής.Η γλώσσα που χρησιμοποιεί θυμίζει Καραγάτση.Είναι ένα βιβλίο που θεωρώ οτι νοείται και εμβαθύνεται καλύτερα από αναγνώστες ενήλικους και που έχουν ήδη στο ιστορικό τους αναγνώσματα αυτής τη γενιάς.Μπορεί να φαίνεται απλό σα βιβλίο αλλά κρυφά είναι πολύ βαθύ έργο με εκπληκτική ανάπλαση των γεγονότων.

Πρέπει να ομολογήσω ότι ο 2ος τόμος που αποτελεί την εμβάνθυση των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών με κέρδισε περισσότερο και το διάβασα με αρκετή βουλιμία.Καιρό είχε να κατακτήσει έτσι ένα βιβλίο,τόσο που να επρέπε να ξυπνήσω σε 6 ώρες κι εγώ να διαβάζω.Το προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα για τους βιβλιοφάγους και τους λάτρεις της ελληνικής λογοτεχνιας.

Αν κάποιος έχει διαβάσει τα έργα του Θεοτοκά Αργώ και Λεωνής ας μου γράψει δυό λόγια και αν θα μου το πρότεινε.